- زنگ بزه
زنگ زده
معنی زنگ بزه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(شِ چِزْ زَ / زِ)
لغت نامه دهخدا
گیاهی کائوچوک دار و آن بوته ای است بی برگ با شاخه های کبود مخملی درهم رفته و در کلاکهای شمالی و مرکز فلات مرتفع ایران یافت میشود و نیز در اراضی بسیار گرم و خشک دیده میشود مانند کلاکهای اطراف کرج تا طهران و در خراسان و در راه قم به اصفهان. (از یادداشت مؤلف)
(لِ بَرْ رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
قسمی از آش است که از آرد گندم میسازند و بر ران نهاده مثل رسن می تابند و بریان کرده در گوشت می پزند. (غیاث) (آنندراج)
(چَ دَ /دِ)
لغت نامه دهخدا
تیغ و آئینه و امثال آن که موریانه خورده باشد. (آنندراج). پوشیده شده از زنگ و زنگ زده. (از ناظم الاطباء) :
لعل لبش ز سبزه خط دلنواز شد
زین قفل زنگ بسته در عیش باز شد.
صائب (از آنندراج)
لعل لبش ز سبزه خط دلنواز شد
زین قفل زنگ بسته در عیش باز شد.
صائب (از آنندراج)
(خُ دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
زنگ گرفته. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زنگارگرفته. اکسیده. بااکسیژن ترکیب شده. (فرهنگ فارسی معین) :
عمر پرمایه به خواب و خور، بر باد مده
سوزن زنگ زده خیره چه خری به کلند.
ناصرخسرو.
در آفتاب نبینی که شد اسیر کسوف
چو تیغ زنگ زده در میان خون آمد.
خاقانی.
، به آفت زنگ مبتلا شده: کشتی زنگ زده. زرع مأروق. زرع میروق. غلۀ زنگ زده. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا)
عمر پرمایه به خواب و خور، بر باد مده
سوزن زنگ زده خیره چه خری به کلند.
ناصرخسرو.
در آفتاب نبینی که شد اسیر کسوف
چو تیغ زنگ زده در میان خون آمد.
خاقانی.
، به آفت زنگ مبتلا شده: کشتی زنگ زده. زرع مأروق. زرع میروق. غلۀ زنگ زده. (از یادداشتهای بخط مرحوم دهخدا)
قسمی آش که از آرد گندم میسازند و آنرا بر ران بره نهند ومثل رسن تابند و سپس بریان کنند و درگوشت پزند
زنگ زده
جن زده
مزرعه ای در شمال غربی بالا جاده ی کردکوی، مرتعی در حوزه
قسمتی از مچ پا، بر آمدگی پا
چمباتمه زده
نام قسمتی از زمین های کشاورزی دهستان دشت سر بخش مرکزی آمل
